4e Lesweek, een korte dagbeschrijving 10-08-‘07
Door: Ryanne
Blijf op de hoogte en volg Ryanne
12 Augustus 2007 | Thailand, Cha-am
Dag lieve mensen!!
Ik zal eens een gedetailleerde dagbeschrijving geven van onze werkdagen. Is misschien wel leuk om te lezen…
Rond 06:45 gaat de wekker. We zijn allemaal al half wakker, omdat alle gsm-wekkers al een keer zijn afgegaan. Slaperig zie ik dat mijn matrashoes wéér los ligt. Mijn knuffel ligt bij mijn voeten en mijn telefoon onder mijn oksels.
Nu moet ik nog bij de deur zien te komen. Ik lig namelijk helemaal tegen de muur aan de andere kant. Dat betekent dat ik over welgeteld 4 matrassen inclusief slapend persoon heen moet stappen…
Nou, eenmaal bij de deur gekomen loop ik naar de andere kamer (de inloopkast ;)) waar ik mijn gele polo en zwarte rok aan doe (“kledingvoorschriften”) en loop naar beneden.
Tegen de mensen die misschien al beneden zijn zeg ik “Môgge..” (soms zeg ik dat dus tegen niemand) en ga naar de w.c. Een moment van bezinking… Letterlijk en figuurlijk… “Vandaag naar de primary school…”, denk ik dan nog voor ¼ bewusteloos. Tja, soms denk ik half in het engels.
Ik doe mijn lenzen in, doe mijn haar en make-up. En rond 07:15 zit ik meestal wel aan mijn boterham met kaas (jaja we hebben kaas!!) of nutella. Lang leve de “Seven Eleven 7/11”.
Om half 8 komt mijn directeur me ophalen. Met zijn gare Isuzu rijdt hij onze “oprit” op. Hij toetert nog even, want de claxon induwen is een geliefde handeling voor de Thai tijdens het autorijden…
Krakend en piepend gaat de deur van de auto open. “Goodmorning! How are you today!”, probeer ik vrolijk te zeggen. Als ik dit zinnetje iets te snel zeg, kijkt meneer mij glimlachend aan en lacht een beetje ongemakkelijk. Dan weet ik al dat hij er geen snars van heeft verstaan. Maar meestal zegt hij : “Koed môning. Am fain. Tenk joe” terug.
Over de rijkunsten van de gemiddelde Thai is nog een heel apart verslag over te schrijven, maar ik probeer het kort te houden. Zoals ik al eerder zei, de toeter gebruiken ze bijna bij elke scooter die ze tegenkomen. Ik dacht eerst: zo, die man kent een hele hoop mensen. Maar blijkbaar is dat een soort waarschuwing, zo van: hier kom ik! Ja echt, het klinkt heel vreemd. Ze rijden ook zó zuinig, in zó’n hoge versnelling, dat het niet meer gezond kan zijn voor de auto. Met 45 km/h schakelt meneer over naar de 5. Goh, waarom zou die auto zo trillen…? In de 4 gaat hij door de bocht en merkt dat de auto dat toch echt niet trekt en schakelt halverwege toch terug naar de 3 met 20 km/h…
De gesprekken met mister Som Nou zijn best interessant. De onderwerpen zijn van hoog niveau… “Did you have a nice weekend?”, vraag ik vol interesse. Hij lacht een beetje en zegt: “Aim fine, tenk joe”. …* zucht*…
Nou, dit is dan zo ongeveer het ochtendritueel. Als ik aankom op school dan wordt ik hartelijk begroet door collega’s en natuurlijk de kinderen. Ze zwaaien en zeggen ‘hello!’ of ‘sawadee kaa’.
Maar het mooiste is nog als de 1e klas binnen komt en mij doofverwekkend begroet met “GOODMORNING TEACHER!!!!! HOW ARE YOU TODAY?!!”
Das lekker wakker worden ja. Erg respectvol, zo gaat het dus hier in Thailand.
Als ik rond een uur of 4 wordt thuis gebracht ’s middags, ben ik toch best wel moe. Maar het is ook wel lekker thuiskomen. Even lekker onze verhalen kwijt aan de rest van de groep, even aerobiccen en wat eten.
Nou zo lezen jullie een beetje hoe de dag in elkaar steekt. Ik schrijf snel wat over het weekend, want mijn ouders zijn nu ook in Cha-am, en das wel erg gezellig! Ze willen dan ook een stukje schrijven.
Lieve mensen, tot de volgende keer!!
Groetjes en een Thaise groet, van Ryanne.
Ik zal eens een gedetailleerde dagbeschrijving geven van onze werkdagen. Is misschien wel leuk om te lezen…
Rond 06:45 gaat de wekker. We zijn allemaal al half wakker, omdat alle gsm-wekkers al een keer zijn afgegaan. Slaperig zie ik dat mijn matrashoes wéér los ligt. Mijn knuffel ligt bij mijn voeten en mijn telefoon onder mijn oksels.
Nu moet ik nog bij de deur zien te komen. Ik lig namelijk helemaal tegen de muur aan de andere kant. Dat betekent dat ik over welgeteld 4 matrassen inclusief slapend persoon heen moet stappen…
Nou, eenmaal bij de deur gekomen loop ik naar de andere kamer (de inloopkast ;)) waar ik mijn gele polo en zwarte rok aan doe (“kledingvoorschriften”) en loop naar beneden.
Tegen de mensen die misschien al beneden zijn zeg ik “Môgge..” (soms zeg ik dat dus tegen niemand) en ga naar de w.c. Een moment van bezinking… Letterlijk en figuurlijk… “Vandaag naar de primary school…”, denk ik dan nog voor ¼ bewusteloos. Tja, soms denk ik half in het engels.
Ik doe mijn lenzen in, doe mijn haar en make-up. En rond 07:15 zit ik meestal wel aan mijn boterham met kaas (jaja we hebben kaas!!) of nutella. Lang leve de “Seven Eleven 7/11”.
Om half 8 komt mijn directeur me ophalen. Met zijn gare Isuzu rijdt hij onze “oprit” op. Hij toetert nog even, want de claxon induwen is een geliefde handeling voor de Thai tijdens het autorijden…
Krakend en piepend gaat de deur van de auto open. “Goodmorning! How are you today!”, probeer ik vrolijk te zeggen. Als ik dit zinnetje iets te snel zeg, kijkt meneer mij glimlachend aan en lacht een beetje ongemakkelijk. Dan weet ik al dat hij er geen snars van heeft verstaan. Maar meestal zegt hij : “Koed môning. Am fain. Tenk joe” terug.
Over de rijkunsten van de gemiddelde Thai is nog een heel apart verslag over te schrijven, maar ik probeer het kort te houden. Zoals ik al eerder zei, de toeter gebruiken ze bijna bij elke scooter die ze tegenkomen. Ik dacht eerst: zo, die man kent een hele hoop mensen. Maar blijkbaar is dat een soort waarschuwing, zo van: hier kom ik! Ja echt, het klinkt heel vreemd. Ze rijden ook zó zuinig, in zó’n hoge versnelling, dat het niet meer gezond kan zijn voor de auto. Met 45 km/h schakelt meneer over naar de 5. Goh, waarom zou die auto zo trillen…? In de 4 gaat hij door de bocht en merkt dat de auto dat toch echt niet trekt en schakelt halverwege toch terug naar de 3 met 20 km/h…
De gesprekken met mister Som Nou zijn best interessant. De onderwerpen zijn van hoog niveau… “Did you have a nice weekend?”, vraag ik vol interesse. Hij lacht een beetje en zegt: “Aim fine, tenk joe”. …* zucht*…
Nou, dit is dan zo ongeveer het ochtendritueel. Als ik aankom op school dan wordt ik hartelijk begroet door collega’s en natuurlijk de kinderen. Ze zwaaien en zeggen ‘hello!’ of ‘sawadee kaa’.
Maar het mooiste is nog als de 1e klas binnen komt en mij doofverwekkend begroet met “GOODMORNING TEACHER!!!!! HOW ARE YOU TODAY?!!”
Das lekker wakker worden ja. Erg respectvol, zo gaat het dus hier in Thailand.
Als ik rond een uur of 4 wordt thuis gebracht ’s middags, ben ik toch best wel moe. Maar het is ook wel lekker thuiskomen. Even lekker onze verhalen kwijt aan de rest van de groep, even aerobiccen en wat eten.
Nou zo lezen jullie een beetje hoe de dag in elkaar steekt. Ik schrijf snel wat over het weekend, want mijn ouders zijn nu ook in Cha-am, en das wel erg gezellig! Ze willen dan ook een stukje schrijven.
Lieve mensen, tot de volgende keer!!
Groetjes en een Thaise groet, van Ryanne.
-
12 Augustus 2007 - 18:39
Lianne:
HAHA!! wat leuk die foto, ik herkende het gelijk ;)! Als je thuis bent dan zullen we het nog eens samen zingen...
Leuk om te lezen hoe je ochtendritueel tot stand komt!
Nou meis nog veel plezier en succes en we bellen nog.
Kus Lian -
12 Augustus 2007 - 19:49
Robin:
Wat lief, die kinderen! Dat geeft volgens mij een hoop voldoening!
Heel veel plezier met je ouders!
X Robin -
13 Augustus 2007 - 09:26
Jeanne:
He Ryanne !!
Alles goed met jou daar zo te zien wat 'n leuke kinderen zeg knappe snuitjes. Zitten de jongens en meisjes door elkaar of apart.
Ze vinden jou toch wel lief maar dat kan ook niet anders ha ha.
Jou dag ziet er goed uit en kan me voorstellen dat die soms vermoeiend is met zo veel kinderen en zo vroeg op.
Leuk je ouders weer te zien en nu nog even en dan heb je zelf vakantie. Geniet er nog lekker van en tot de volgende keer.
Doeiiiiiiiiiiii xxx Jeanne -
13 Augustus 2007 - 10:00
Manon Emonts:
heey ryanne,
en ik zie al dat je ze dansjes leert:P
Leuk en tot gauw!!
xxjes Manon Emonts -
13 Augustus 2007 - 15:56
Elina:
Ha meid,
Zo te zien vinden de kinderen je erg lief! Hahahaha ziet er gezellig uit :)
Veel plezier nog!
Groetjes aan iedereen!
x elina -
14 Augustus 2007 - 07:30
Marion En Ger:
hallo ryanne, net voor het eerst je berichten en foto's van je verblijf in thailand bekeken. wij hebben deze week vakantie, vandaar...(hebben we ook even tijd voor iets anders). je hebt er goed naar je zin zien we. wat een prachtige ervaring voor jullie en we zien dat je ook daar de (kinder)hartjes veroverd.
nog heel veel succes en plezier en we laten nog wat van ons horen,
liefs , marion en ger van petit four -
14 Augustus 2007 - 11:01
John Van Lare:
Van “Volle maan” en “Twee emmertjes water? halen” en “We zijn al op de helft!!”
Tja, het gaat allemaal zo snel. Als je aan het werk bent, en plezier hebt!!
Maar niet altijd natuurlijk. Laten we beginnen bij het begin. Na twee weken radiostilte van mijn kant, vanwege een korte vakantie in Pattaya, hier deel 4 van de weekverslagen.
Het is de tijd van bezoek. Bezoek van vriend, vriendinnen, familie en anderen. Dat lijkt een geweldige tijd maar is ook altijd moeilijk. Je bent eigenlijk net in een goed ritme en dan ….
Je hebt een leuke tijd met je bezoek maar weet ook dat je binnenkort weer afscheid moet nemen. Zo kun je er natuurlijk ook naar kijken. Maar het plezier en de leuke tijd zal zeker overheersen. Dat weet ik zeker. Ook de minder leuke kanten van het leven komen voorbij.
De onverwachte dood van een oom. Een ernstig zieke opa. Wat doe je dan??
Ga je naar huis omdat je weet/denkt dat iedereen dat eigenlijk verwacht? Zeer lastig.
Maar ook hier is de groep belangrijk. Samen kom je er wel uit. Praten met familie en vrienden.
Is er dan helemaal niets leuks??
Jawel natuurlijk wel. “Multi-tasking”
Je leert bijv. heel veel over jezelf. Je komt er achter dat je, ondanks alle verhalen dat vrouwen veel intelligenter zijn dan mannen omdat ze zoveel dingen gelijktijdig kunnen doen, dat je niet “multi-tasking” bent. Zelfs de eenvoudigste SMS krijg je niet voor elkaar tijdens een gesprek. Gelukkig dat deze eigenschap geen voorwaarde is voor een succesvolle carrière.
Waar is …… toch?
De “full moon party” was wel een speciale belevenis geloof ik. Veel verwachtingen en teleurstellingen. Veel XTC, waar jullie gelukkig niets van genomen hebben, drank en vooral niet alleen naar de wc gaan want als je elkaar kwijt raakt zie je elkaar nooit meer terug.
Je maakt foto’s en als je die dan terugkijkt denk je: “Hé waar is …… nou!!??”
“Ik sta bijna nooit op de foto, roept iemand? Waar ben ik dan geweest?”
Tja, en dan zie je ook nog dingen op de foto’s die je eigenlijk niet wil zien. Maar ja dat maakt allemaal niets uit als het maar gezellig is geweest. En dat was het wel!!
Twee emmertjes ….. halen is dan ook letterlijk te nemen. Er werd gedronken uit de emmer.
Gelukkig heel veel ijs en een mixdrankje is dan niet zo gevaarlijk.
Het slapen is zo’n ander item.
Na 3 weken is eindelijk de badkamer in orde. De airconditioning is gemaakt en wat schets mijn verbazing!!?? Ze slapen nog steeds met z’n zessen op een kamer. Het is zo gezellig is het antwoord. We zijn het zo gewend. Maar ja als je zo verschillende tijden hebt van opstaan en zo verschillend bent in het ritueel van opstaan is het het overwegen waard.
Maar ja ik had het wel verwacht. Geen probleem.
Deze is een korter verslag want ik ben er niet geweest maar de komende dagen zal het weer als vanouds zijn. Morgen ga ik weer en gaan we de laatste weken in.
Voor mij de laatste keer in Cha-am, voorlopig tenminste. In oktober ben ik terug. Voor een evaluatie. De studenten hebben dan een certificaat voor het werk aan de RUP en dat verdienen ze dik en dubbel.
Morgen gaan we Polka dansen. Dat zal wat worden en woensdag gaan we de Nederlandse polka dansen met Thaise studenten. De foto’s zullen jullie wel zien op de sites
Groeten uit Bangkok en welterusten.
John (geen emmertjes) van Lare
-
14 Augustus 2007 - 16:30
Roos En Herm:
Good morning Reijan,
I read in Johns verslag that you can learn much about jezelf! Ik hoop dat dat jou ook lukt. Voor ons wordt dat erg interesting om met jou straks over te praten.
Wij hebben my annivarsery in Oostende gevierd met good weather, wine, dinner and Leffe Blond. Marvelous!!
I see children standing on the table; dat doet me goed; je laat ze natuurlijk jumpen en/of de klompendans (shit) doen. You see aan hun faces dat ze happy zijn en ik know for sure that that komt voor a great piece door jouw uitstraling; die uitstraling die je op many foto's showt.
So we wish you a nice time with your parents and w're ending now with many love-greetings.
Rose and Hurm -
15 Augustus 2007 - 18:47
Newt:
ha jufrouw ryanne, mag ik je msn adres? hier heb je mij EMAIL adres oconner1@home.nl wat is joun msn adres? stuur hem naar mij email adres xxx newt veel groetjes naat thailand -
15 Augustus 2007 - 18:54
Newt:
ha juf ik was iets vergeten te zeggen het gaat heel goed in goep 6 b!! marina en ik moeten de wandelendetakken verzorgen (bah...) ;) en vond je de band mooi? was het thaise muziek? ik zie ej nog wel xxx newt -
17 Augustus 2007 - 06:09
John Van Lare:
De “spreukentijd” en “Hans en Grietje” maar dan anders!
Tja en daar is het dan! Ineens is het einde van de gezamenlijke tijd aangebroken.
We hebben samen gewerkt vanaf medio februari. Zijn begonnen met de eerste bijeenkomst, daarna besluiten of je wil gaan en tenslotte de bijeenkomst met de ouders en het voorbereiden van het lesprogramma.
Allemaal momenten waarop je opnieuw moet besluiten dat je dit wil. Ik blijf het knap vinden.
De grote stap in het ongewisse, je weet natuurlijk iets van de anderen maar toch.
Ik wil dan nog wel eens met wat spreuken gooien maar die dekken nooit de lading.
De meest gebruikte in het kader van deze stage:
”De vis zal het water pas waarderen als hij op de viskar ligt!”
Dat is echter wel een spreuk die op jullie allemaal wel heel duidelijk van toepassing is.
Jullie kennen dit land en het onderwijs systeem niet en weten niets, nu inmiddels wel natuurlijk, van dit land en de mensen. Je begint te verlangen naar de vertrouwde dingen van thuis maar ook weer niet. Deze spreuk heeft vooral betrekking op het onderwijs.
Ook de tweede veel gebruikte spreuk is wel heel toepasselijk:
”Zelfs de zwaarste en langste reis begint met de eerste stap!”.
Beide spreuken van Confusius een wijsgeer uit het oude China, maar heden ten dage niet minder waar. Jullie zijn die reis begonnen en wat knap is, en nu voor de laatste keer, is jullie improvisatievermogen, doorzettingsvermogen en groepsgevoel. Allemaal zeer waardevolle competenties voor een leerkracht. En dat jullie leerkrachten zijn hebben jullie voor mij, en alle mensen hier, al bewezen. Het “laatste avondmaal” was heel, tja hoe noem je dat nou, indrukwekkend. Zoals als enkele malen geschreven heb ik meer contact gehad met jullie dan met alle andere studenten die hier zijn geweest. Mede door het programma op de universiteit natuurlijk maar toch had ik het gevoel een deel van het programma te zijn.
Niet alleen maar de voorbereider, de Fontys vertegenwoordiger, de reisleider maar een deelnemer. Dat gevoel was goed. De eerste week samen Bangkok en Thailand ontdekken.
Daarna de scholen bezoeken, niet allemaal natuurlijk, en het overleg met de directeuren.
Het begin van de stage maar niet het einde van de ontdekkingsreis.
Maar nu toch even wat andere zaken die de laatste week aan de orde kwamen.
Kijk sprookjes kennen ze hier niet maar vanaf de laatste week is het begrip “Hans en Grietje” wel een begrip. Broodkruimels kennen ze niet het zullen hoogstens rijstkorrels zijn die echter door de zoekende wel lastig gevonden zullen kunnen worden. Maar als je midden op de kruising van de hoofdweg tussen Phetchabuiry en Hua-in ter hoogte van Cha-am getuige had willen zijn van een replay van een deel uit “Hans en Grietje” was dat mogelijk geweest.
Alles toch anders dan de oorspronkelijke versie het bedoelde maar het gaat tenslotte om spoorzoeken. Gewoon ondergoed maar ook strings, ander wasgoed, lachende taxichauffeurs en een gefrustreerde student zijn de ingrediënten van deze variatie op het sprookje.
Spoorzoeken maar dan toch echt anders dan de bedoeling was en het tanende vertrouwen in kartonnen zakken. Maar hoe los je dat op?? Gewoon oprappen, je rode hoofd verstoppen en vloeken op z’n Nederlands want dat verstaat toch niemand.
Een ander opmerkelijk feit is dat we een echte recordhouder in ons midden hebben.
Jullie denken wel waar heeft hij het nu weer over. Jullie, de lezers, kennen de wc’s hier niet.
Ik heb zelden wraakgevoelens mbt mensen maar degene die deze wc’s heeft uitgevonden die men in Thailand nog altijd, naar mijn mening veel te veel gebruikt, moest men vierendelen, vervolgen en veroordelen, zelf geen andere wc gunnen en dezelfde vernederingen laten ondergaan die wij, als niet zo flexibele medebewoners van deze aarde, al jaren ervaren als we gebruik moeten maken van deze wc’s.
Een volzin die je misschien wel twee keer moet lezen maar het klopt wel. Maar een van de studenten is een wereldkampioen in “niet” naar de wc gaan. Al jaren werk ik aan mijn eigen record. `100 meter stilliggen aan het strand` en dat is een opgave maar deze recordpoging kent zijn weerga niet. Het is lastig een hele dag niet naar de wc gaan dat zal ik je wel vertellen.
Als je daarbij ook nog volledig afhankelijk bent van een rijst en ei dieet dan heb je het niet gemakkelijk.
Jullie begrijpen wel dat ik geen namen kan noemen. Privacy is in dit geval heel belangrijk.
Ik zal jullie, lezers van deze sites,op de hoogte proberen te houden van de uitkomst.
Mochten jullie willen helpen is het misschien zinvol obstipatie spreuken te zingen tijdens een dans om de boom in de tuin. Ben wel voorzichtig. Er zijn ook weer studenten die last hebben van verstopping en diarree. Dus wel even de naam noemen van degene die moet verstoppen en niet de verkeerde een verstopping toewensen. Dan poept ze de komende jaren niet meer.
Maar genoeg van deze vulgariteiten en ontlastingsproblematieke situaties.
Vier van jullie hebben het laatste studiejaar voor de boeg. Gelukkig hebben we een begin kunnen maken met de zaken die ik verwacht en die jullie mogen verwachten van mij, op het terras van een restaurant op de beachroad van Cha-am. Een opmerkelijke plaats maar die is dan ook voor opmerkelijke mensen.
De andere twee zijn klaar met de studie, hebben veel beroepskansen laten liggen om dit avontuur mee te maken. Knap hoor in een tijd dat de banen niet voor het oprapen liggen.
Ik ben natuurlijk wat jullie allemaal betreft iet wat bevooroordeeld. Gelukkig maar!!
Heel veel plezier en geluk de komende weken. Geniet van jullie vakantie. Maar weinig mensen weten dat jullie de hele zomervakantie en veel geld hebben geïnvesteerd om hieraan mee te kunnen doen.
Ik wil hier ook wel even Lindsay van Dalen noemen want die zit in Suriname. Helemaal alleen en geheel zelf verantwoordelijk. Zij heeft steun van haar vriend en zijn familie.
Maar doe het maar eens!!
Gemma, Marijke, Paul, Paulien, Rian en Ryanne bedankt,
Gemma, Marijke, Paul, Paulien, Rian en Ryanne bedankt
Gemma, Marijke, Paul, Paulien, Rian en Ryanne, Gemma, Marijke, Paul, Paulien, Rian en Ryanne, Gemma, Marijke, Paul, Paulien, Rian en Ryanne bedankt.
Toch “bekt” het liedje zo toch niet echt lekker. Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar toch echt
BEDANKT!!
John
PS Hallo Ryanne,
Hoe gaat het nu met je??
Hopelijk gaat het al wat beter.
Neem in elk geval wat rust!!
John
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
