Uni en sportdag op de Secundairy school

En dan maar klagen dat jullie het zo zwaar hebben daar:P hahaha
Was gezellig net op msn!!!

Kus Luuk, Henk en Graad :p

hoi hoi ryanne!!

Wat maak je toch allemaal mee daar. Volgens mij is het er wel leuk en gezellig en soms hard werken.
Alweer 1 week om gaat toch snel he als je terug komt ben ik aan de beurt voor de engelse les ha,ha. geniet lekker van je weekend en dan er weer tegen aan. Doe ze de groetjes en tot het volgende berichtje.
doeiiiiiiiiiiiiiii xxx jeanne

Hee Meisie,

Have fun dit weekend! Geniet er lekker van!

KuZ MarieX

“De eenzame fietser” maar dan niet eenzaam en 6x door Cha-am:

Na de afgelopen week had ik de hoop dat het wat rustig zou worden.
Dat er een soort van ritme. Ook een soort basis rust na de hectische eerste weken.
Helaas voor Rian en Paul werden ze beide na het weekend behoorlijk ziek.
Waarschijnlijk het eten maar ook de zon. Verbazing over het feit dat je kunt verbranden zonder in de zon te zitten. Tja het leven is gelukkig nog vol verrassingen. Even groot was de verrassing, voor Rian het meest vervelend natuurlijk, dat ze uiteindelijk naar het ziekenhuis moest. Heel vervelend voor haar maar het liet maar weer eens zien hoe deze groep een echte groep/team is geworden. Meteen alle hens aan dek en zorgen voor elkaar. Fantastisch!

Maar er waren natuurlijk ook voldoende leuke dingen. Het samen slapen is waarschijnlijk na dit weekend afgelopen. Ik ben niet zeker of jullie dat niet gaan missen. Het is toch wel gezellig met z’n allen op een kamer.. Een beetje het gevoel van een pyama-party??
Nou als ik ze terug zie komen na een dag werken hebben ze zeker geen zin meer om te feesten. Werken is hier toch heel anders dan thuis. Na het werk in Nederland heb je nog zin om van alles te doen. Hier heb je eigenlijk alleen nog maar zin om te gaan slapen. Des te knapper dat er nog zoveel gedaan kan worden. Geen airco in de klas, geen airco in de kamer alleen in de slaapkamer. De hitte kan je behoorlijk uitputten. De nachtelijke, ongewilde conversaties en acties, omtrent imaginaire beesten die van het plafond komen spreken boekdelen. Het heeft invloed op je dat is zeker. Maar ook verrassende combinaties van personen die in de droom van de derde weer verrassende dingen doen.
Cryptisch nou ja voor de ingewijden niet en daar gaat het tenslotte om.

Dan is daar de Thaise mentaliteit. Jullie weten nu al dat het vaak is:
“ja zeggen – nee doen!!” Ja zeggen op elke vraag maar er geen moer van snappen.
Voorbeeld: “Where is the teaching material?” Antwoord: YES!”
Misschien is dat wel het lastigste. Je bent zo enorm op jezelf aangewezen en probeert, want zo zijn wij nu eenmaal, je aan te passen en mee te denken. Het blijft knap dat jullie daar zo goed mee omgaan. Deze competentie is in elk geval heel goed ontwikkeld als jullie weer terug- komen in Nederland. De scholen en de kinderen mogen blij zijn dat jullie er zijn en met zoveel inzet werken. Ook de vorige groep komt vaak ter sprake.
Eefje, Elina, Marion, Sanne en Tanya zitten nog vers in het geheugen.
De scholen worden vaak nog aangeduid met de school van …..

Het eten is een andere kwestie. Daar zijn de verschillen heel groot. De smaakbeschrijvingen zijn ook niet mis. Van “Alles smaakt hier naar chloor.”, “Ik eet wel maar niet omdat ik het lekker vind.”, “dat lijkt wel kauwgum” tot “doe maar wat het smaakt altijd wel”. De omzet van “fried rice” met een dubbel omelet” is dramatisch gestegen in de omgeving van Cha-am.
Incasseringsvermogen dat hebben jullie inmiddels wel genoeg bewezen.
Als je onder deze omstandigheden op de been blijft dan verdien je eigenlijk al een lintje.
De omstandigheden in het huis zijn verre van ideaal maar daar blijven we aan werken.
Afhankelijk van de plaatselijke vertegenwoordigers malen de Thaise molens hier heeeeeeel langzaam. Maar hierbij krijgen we ook te maken met het feit dat de Thai een enorm angst voor gezichtsverlies hebben.
Mr. Suthipong, een schat van een vent die werkelijk alles doet, evenals Mr. Sayan, waren bereid de eigen beurs te trekken om de airco te betalen. De directeur had het budget goedgekeurd maar de budgetbeheerder zei nee. Het huis lag net buiten grens van het operationeel gebied van “Education office area 2”.
Dus ze mochten hem niet aanschaffen. Ze beloofde tijdens de eerste meeting dat alles in orde was. Grote problemen dus. Tijdens een gesprek dinsdagmiddag bleek dat ze aan het overleggen waren hoe het allemaal te betalen. Dan maar zelf, uit toch al lage salaris, maar gezichtsverlies is helemaal onacceptabel.
Mijn verbazing was groot toen tijdens de eerste ontmoeting toch een soort salaris werd geregeld. Jullie ruimhartigheid blijkt nu ook weer omdat jullie meteen de rechten op die betaling opgeven en er zo voor zorgen dat het een en ander wel geregeld kan worden. Zonder dat de beide heren in verlegenheid gebracht worden.

Dan is daar nog het avontuur universiteit. Zelf ik ben hier toch enigszins verrast. Ik had gedacht dat de organisatie hier toch wel wat beter zou zijn. Het lijkt alsof de rechterhand niet weet wat de linkerhand doet. Als je dan jeuk hebt weet geen beide waar en of te krabben. Nou woensdag was het wel vervelende verrassing. We hadden alles klaar. Stonden klaar voor de volgende lesdag. Zelfs Rian, dwars door loomte, beetje duf en volgens mij nog niet helemaal fit, stond te popelen om aan de slag te gaan. Nou dat is dan balen. We zijn inmiddels 5 weken ver In het programma en eigenlijk ook nog nergens. Afwachten en kijken wat er gaat gebeuren. Maar we hadden besloten dat we stekker eruit trekken als het middagprogramma weer mis zou gaan. Misschien iets te hard maar het kan niet zo zijn dat we blijven incasseren. Ik blijf vriendelijk maar wel duidelijk. Gelukkig was dat allemaal positief en hebben de collega studenten hun best gedaan er voor ons iets moois van te maken. “To be continued”

De “stapelaar”
Het woord bestaat niet maar ja dat mag de pret niet drukken. Jullie weten waar ik het over heb. Zoals we opmerkten aan de tafel bij de Ier, genietend van het kaasplankje of was het toch de kaas. Je ziet langzaam de eigenheden en karakters ontwikkelen. Iedereen krijgt in het geheel en de groep zijn eigen plaatsje.
Belangrijk is dat jullie elkaar de ruimte geven. Ik zou bijna karakters uit kunnen spellen maar dat doe ik niet. Een van de groep heeft al een eigenaardige tic ontwikkeld.
Stapelen. Zijn/haar lust en z’n/haar leven. Ik verklap nog niet wie het is dat komt later wel. Maar alle gekheid op een stokje en de gekken ook natuurlijk.
Confusius zei al: “Zelfs de langste en de zwaarste reis begint met de eerste stap!”
Nou complimenten de eerste stappen zijn gezet. Het zwaarste heb je achter de rug.
Nu komen de weken dat de familie/vrienden op bezoek komen. Of misschien niet maar voor de betrokkenen is dat geen probleem.

Veel succes en geniet van de komende dagen. “Full moon” op Koh Samui en lekker een paar vrije dagen. Ik kan jullie nu al zeggen dat op 7 augustus Erik Boer, de plaatsver-vangend ambassadeur, officieel op bezoek komt. Een mooi gebaar en een waardering voor jullie werk en al jullie voorgangers. Ook Sanne, Elina, Tanya, Eefje en Marion kende hij nog. Ondanks het feit dat hij ze nooit had ontmoet. Hij zal minimaal 2 scholen bezoeken en jullie aan het werk zien. Mirko de Ponti komt waarschijnlijk ook mee.
Hij heeft jullie allemaal ontmoet en Erik vertelde vandaag dat onderwijs hoogste prioriteit heeft bij de ambassade. Dus het bezoek past uitstekend in de recente ontwikkelingen.

PS Jullie zien fietsen op die iets te kleine fietjes is toch wel een foto waard. Zet er eens een op jullie site. Jullie thuis begrijpen het waarschijnlijk niet maar de standaard Thaise fietsen zijn nou niet meteen geschikt voor grote Europeanen. Kijk zelf maar eens!!

Groeten en geniet ervan,
John `de stapelaar` van Lare

Haa meid,

Leuk dat jullie naar koh samui gaan! wij konden niet naar een full moon party omdat de weekenden niet goed uitkwamen:(
Oh veel plezier allemaal!!
Ik heb de andere verhalen ook nog even bijgelezen... wat leuk om de kinderen en de leraressen weer te zien:)
Gaan jullie ook sporten? ( aerobic op het plein) hahaha :)

Maak er nog een hele fijne tijd van meid!

kus

Van “Volle maan” en “Twee emmertjes water? halen” en “We zijn al op de helft!!”

Tja, het gaat allemaal zo snel. Als je aan het werk bent, en plezier hebt!!
Maar niet altijd natuurlijk. Laten we beginnen bij het begin. Na twee weken radiostilte van mijn kant, vanwege een korte vakantie in Pattaya, hier deel 4 van de weekverslagen.

Het is de tijd van bezoek. Bezoek van vriend, vriendinnen, familie en anderen. Dat lijkt een geweldige tijd maar is ook altijd moeilijk. Je bent eigenlijk net in een goed ritme en dan ….
Je hebt een leuke tijd met je bezoek maar weet ook dat je binnenkort weer afscheid moet nemen. Zo kun je er natuurlijk ook naar kijken. Maar het plezier en de leuke tijd zal zeker overheersen. Dat weet ik zeker. Ook de minder leuke kanten van het leven komen voorbij.
De onverwachte dood van een oom. Een ernstig zieke opa. Wat doe je dan??
Ga je naar huis omdat je weet/denkt dat iedereen dat eigenlijk verwacht? Zeer lastig.
Maar ook hier is de groep belangrijk. Samen kom je er wel uit. Praten met familie en vrienden.
Is er dan helemaal niets leuks??

Jawel natuurlijk wel. “Multi-tasking”
Je leert bijv. heel veel over jezelf. Je komt er achter dat je, ondanks alle verhalen dat vrouwen veel intelligenter zijn dan mannen omdat ze zoveel dingen gelijktijdig kunnen doen, dat je niet “multi-tasking” bent. Zelfs de eenvoudigste SMS krijg je niet voor elkaar tijdens een gesprek. Gelukkig dat deze eigenschap geen voorwaarde is voor een succesvolle carrière.

Waar is …… toch?
De “full moon party” was wel een speciale belevenis geloof ik. Veel verwachtingen en teleurstellingen. Veel XTC, waar jullie gelukkig niets van genomen hebben, drank en vooral niet alleen naar de wc gaan want als je elkaar kwijt raakt zie je elkaar nooit meer terug.
Je maakt foto’s en als je die dan terugkijkt denk je: “Hé waar is …… nou!!??”
“Ik sta bijna nooit op de foto, roept iemand? Waar ben ik dan geweest?”
Tja, en dan zie je ook nog dingen op de foto’s die je eigenlijk niet wil zien. Maar ja dat maakt allemaal niets uit als het maar gezellig is geweest. En dat was het wel!!
Twee emmertjes ….. halen is dan ook letterlijk te nemen. Er werd gedronken uit de emmer.
Gelukkig heel veel ijs en een mixdrankje is dan niet zo gevaarlijk.

Het slapen is zo’n ander item.
Na 3 weken is eindelijk de badkamer in orde. De airconditioning is gemaakt en wat schets mijn verbazing!!?? Ze slapen nog steeds met z’n zessen op een kamer. Het is zo gezellig is het antwoord. We zijn het zo gewend. Maar ja als je zo verschillende tijden hebt van opstaan en zo verschillend bent in het ritueel van opstaan is het het overwegen waard.
Maar ja ik had het wel verwacht. Geen probleem.

Deze is een korter verslag want ik ben er niet geweest maar de komende dagen zal het weer als vanouds zijn. Morgen ga ik weer en gaan we de laatste weken in.
Voor mij de laatste keer in Cha-am, voorlopig tenminste. In oktober ben ik terug. Voor een evaluatie. De studenten hebben dan een certificaat voor het werk aan de RUP en dat verdienen ze dik en dubbel.
Morgen gaan we Polka dansen. Dat zal wat worden en woensdag gaan we de Nederlandse polka dansen met Thaise studenten. De foto’s zullen jullie wel zien op de sites

Groeten uit Bangkok en welterusten.
John (geen emmertjes) van Lare

PS
Hallo Ryanne, ik hoop dat je een fijne tijd met je ouders hebt gehad en nog zult hebben.
Jammer voor je dat Luuk, ik hoop dat ik het goed spel, niet kan komen. Ik hoop dat het goed gaat met je ziek oom.

Sterkte!! John